به نقل از «مهر»

زندگی تنهایی ریسک سرطان را ۳۰ درصد افزایش می دهد

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۳۳۹۴۱

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان انجمن سرطان آمریکا نشان دادند که بزرگسالان آمریکایی که به تنهایی زندگی می‌کنند ۳۲ درصد بیشتر از افرادی که با دیگران زندگی می‌کنند در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان قرار دارند. این خطر برای مردان بالاتر، و ۳۸ درصد بیشتر بود، در حالی که زنانی که به تنهایی زندگی می‌کردند، ۳۰ درصد با خطر بیشتر روبرو بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این داده‌ها به‌ویژه برای بزرگسالان میانسال نگران‌کننده بود، آن‌هایی که در سنین ۴۵ تا ۶۴ سال بودند، ۴۳ درصد بیشتر از افرادی که با دیگران زندگی می‌کردند با خطر مرگ ناشی از سرطان مواجه بودند.

«هیونجونگ لی»، نویسنده این مطالعه، گفت: «مطالعات قبلی ارتباطی بین تنها زندگی کردن و مرگ و میر ناشی از سرطان را نشان داده‌اند، اما یافته‌ها بر اساس جنسیت و نژاد / قومیت عموماً متناقض بوده‌اند.»

او در بیانیه خبری انجمن گفت: «یافته‌های این مطالعه بر اهمیت پرداختن به زندگی به تنهایی در جمعیت عمومی و در میان بازماندگان سرطان تاکید می‌کند و مداخلاتی را برای کاهش اثرات نامطلوب تنها زندگی کردن و انزوای اجتماعی می‌طلبد.»

محققان این موضوع را با استفاده از داده‌های سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۹ برای بیش از ۴۷۳۰۰۰ بزرگسال از طریق نظرسنجی مصاحبه ملی سلامت ایالات متحده مرتبط با شاخص ملی مرگ مطالعه کردند. این داده‌ها تا ۲۲ سال پیگیری شد تا ارتباط بین تنها زندگی کردن و مرگ ناشی از سرطان محاسبه شود.

بر اساس این گزارش، حدود ۳۸ میلیون نفر در سال ۲۰۲۰ به تنهایی زندگی می‌کردند. این رقم در سال ۱۹۶۰ تنها ۷ میلیون خانوار انفرادی بود.

بزرگسالانی که به تنهایی زندگی می‌کنند بیشتر احتمال دارد مسن‌تر، و مرد باشند، درآمدی کمتر از خط فقر داشته باشند، ناراحتی‌های روانی جدی یا چاقی شدید داشته باشند، سیگار بکشند و الکل مصرف کنند.

این مطالعه نشان داد که ارتباط بین تنها زندگی کردن و خطر مرگ ناشی از سرطان نیز در میان بزرگسالان سفیدپوست و بزرگسالان با سطح تحصیلات بالاتر نسبت به اقلیت‌های نژادی / قومی و بزرگسالان با تحصیلات پایین قوی‌تر بود.

این نتایج ممکن است نشان دهد که حمایت اجتماعی قوی‌تر از سوی جامعه در میان اقلیت‌های نژادی / قومی و افراد دارای موقعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر ممکن است ارتباط بین تنها زندگی کردن و مرگ ناشی از سرطان را در آن گروه‌ها کاهش داده باشد.

لی گفت: «این نتایج نشان‌دهنده نیاز به منابع بیشتر و آموزش مناسب به پزشکان، غربالگری یکپارچه برای زندگی به تنهایی و انزوای اجتماعی، و تحقیقات بیشتر برای شناسایی و اجرای مداخلاتی است که می‌تواند اثرات نامطلوب زندگی به تنهایی و انزوای اجتماعی را کاهش دهد.»

کد خبر 5918119

منبع: مهر

کلیدواژه: سرطان مرگ و میر طول عمر وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی سازمان بیمه سلامت شبکه بهداشت و درمان بهرام عین اللهی سازمان غذا و دارو سرطان جامعه پزشکی بیمه سلامت شیرخشک پارکینسون سلامت خانواده دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درمان ناباروری ریسک بیماری قلبی تنهایی زندگی مرگ ناشی از سرطان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۳۳۹۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان حلقه رابط برنامه غذایی و ابتلا به سرطان را کشف کردند

ایتنا - بر اساس پژوهشی جدید که ممکن است به افراد مستعد ابتلا به سرطان کمک کند برنامه غذایی‌شان را مدیریت کند، یک ترکیب شیمیایی مرتبط با دیابت کنترل‌نشده می‌تواند خطر تشکیل تومور را افزایش دهد.
این پژوهش فرضیه‌ای قدیمی در مورد برخی ژن‌های «جلوگیری‌کننده از سرطان» را اصلاح می‌کند. این فرضیه که با نام مدل دو ضربه‌ای نادسون شناخته می‌شود، می‌گوید ژن‌های جلوگیری‌کننده از سرطان در سلول‌های انسان باید پیش از آنکه سرطان شروع به رشد کند، به‌صورت دائمی غیرفعال شده باشند.

اما بر اساس پژوهش جدید، متیل‌گلیوکسال‌ــ ماده‌ای شیمیایی که وقتی بدن گلوکز را برای تولید انرژی می‌شکند آزاد می‌شود‌ــ می‌تواند این نوع ژن‌های محافظ را از کار بیندازد.

این یعنی دوره‌های مکرر دیابت کنترل‌نشده یا برنامه غذایی نامطلوب بلندمدت می‌تواند به‌مرور زمان «روی هم جمع شود» و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

دکتر لی رن کونگ، یکی از نویسندگان این پژوهش از دانشگاه ملی سنگاپور، گفت: «ما این تحقیق را با هدف شناخت عواملی که خطر را در خانواده‌های مستعد سرطان افزایش می‌دهند آغاز کردیم، اما در نهایت به کشف سازوکار عمیق‌تری رسیدیم که یک مسیر اساسی مصرف انرژی را به بروز سرطان مرتبط می‌کند.»

پژوهشگران دریافتند که تغییرات در سوخت‌و‌ساز گلوکز در بافت پستان آزمایشگاهی انسان با از کار انداختن موقت ژن موسوم به BRCA2 که از انسان در مقابل تومورها محافظت می‌کند، خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

آن‌ها همچنین نشان دادند سلول‌های افرادی که خطر بروز سرطان پستان یا تخمدان در آن‌ها بالا است‌ــ به‌دلیل اینکه نسخه‌ای معیوب از ژن BRCA2 را به ارث برده‌اند‌ــ به متیل‌گلیوکسال حساس است.

به گفته پژوهشگران، این ماده شیمیایی می‌تواند سبب تغییرهایی در دی‌ان‌ای شود که به‌عنوان نشانه‌‌های هشدار زودهنگام ابتلا به سرطان در نظر گرفته می‌شود.

دانشمندان همچنین افرادی را بررسی کردند که نسخه معیوب BRCA2 را نداشتند اما همچنان مستعد این بودند که سطح میتل‌گلیوکسال در آن‌ها بالاتر از میزان عادی باشد، مانند افراد مبتلا به دیابت. 

یافته‌های این پژوهش حاکی از آن بود در این گروه از بیماران، که معمولا به‌دلیل چاقی یا برنامه غذایی نامناسب متیل‌گلیوکسال اضافی تولید می‌کردند، علائم مشابهی بروز می‌کرد که نشان می‌داد خطر ابتلا به سرطان در آن‌ها بیشتر است.

آشوک ونکیتارامان، نویسنده دیگر این تحقیق، گفت: «پژوهش ما حاکی از آن است خطر ابتلا به سرطان در بیماران دارای سطح بالای متیل‌گلیوکسال ممکن است بیشتر باشد. متیل‌گلیوکسال با آزمایش خون HbA1C، که احتمالا می‌تواند به‌عنوان نشانگر به کار رود، به‌سادگی قابل شناسایی است.»

او در ادامه افزود: «علاوه بر این، سطوح بالای متیل‌گلیوکسال را معمولا می‌توان با دارو و برنامه غذایی مناسب کنترل کرد، و مسیرهایی برای تدابیر موثر و فعالانه در مقابل آغاز سرطان ایجاد کرد.» 

به گفته پژوهشگران، یافته‌های جدید نویدبخش پیشرفت راهبردهای جلوگیری از سرطان و ترویج سلامت همراه با افزایش سن است.

دکتر لی گفت این یافته‌ها «آگاهی در مورد اثر برنامه غذایی و کنترل وزن در مدیریت خطر ابتلا به سرطان» را افزایش می‌دهد.